« Eitje Tik | Home | Lovely »

Sinterkerst

23 12 08 - 20:25 Tot mijn verbazing was ik de eerste die binnenstapte in huize C. C. liep in het rond met kerstkransen en mini-oliebollen. Huisgenoot deed iets met cola.
"Als ik een feestje organiseer komt er zelden iemand op tijd, dat weet iedereen." Ik bekeek de kerstboom die op tafel stond. Nog geen 80 centimeter hoog. Die boom dan, niet de tafel. De tafel was hoger. Je had eigenlijk de kerstboom onder tafel kunnen zetten, rechtop, opgetuigd en wel, en hij had zonder moeite uit het zicht gestaan, zo klein was hij. Maar je wilt juist dat een kerstboom in het zicht staat. Dan is het beter om hem op de tafel te zetten. De lichtjes deden het goed, en enkele ballen maakten het helemaal af. "Ik ben een kerstbal", fluisterzong ik.
"Oh, als je een oliebol wilt, pak je maar hoor", klonk het uit de keuken.
"Nee nee, ik was gisteren ergens waar Bert en Ernie werd gedraaid, daar moest ik opeens aan denken."

Ik had 2 pakjes bij me, volgens opdracht: 1 nieuw gekocht voor circa 5 euro, 1 tweedehands, uit eigen kast. Ik had meedelijden met wie mijn 2e pakje zou krijgen, dat was niet veel. Het 1e pakje was de moeite waard en bewust gekocht ter compensatie van het 2e, maar ja, de kans dat 1 persoon precies mijn 2 pakjes zou krijgen was miniem. Meer mensen kwamen binnen. Ik schudde handen en probeerde ieders naam te onthouden. Sommige mensen kende ik al, dat scheelde. Iedereen had 2 pakjes bij zich die allemaal op tafel werden gelegd, zodat je na een tijdje de feestelijk kerstboom nauwelijks meer kon zien. Misschien had hij toch beter onder tafel gestaan, maar daar was het nu te laat voor.

Sinterkerst in huize C. bestaat er uit dat je dobbelt om welke pakjes je mee terug naar huis mag nemen. Moet nemen, want er zitten altijd wel een paar cadeaus bij die je liever achter zou willen laten. In de 1e dobbelronde worden de nog verpakte pakjes stuk voor stuk gedistribueerd onder de kandidaten. In ronde 2 worden ze langzaam maar zeker uitgepakt, en in ronde 3 loop je het risico eigenaar te worden van een cadeau dat op dat moment in je bezit is. Maar gedurende het spel wisselen alle pakjes constant van tijdelijke eigenaar, al naar gelang de ogen van de dobbelsteen. De een zit met 4 pakjes, de ander met niets, en even later is het weer andersom, gelijk het leven zelf. Zodra je doorkrijgt waar je eigenlijk om speelt, probeer je elkaar af te troeven. Maar veel kun je niet uitrichten, uiteindelijk beslist de dobbelsteen, gelijk het leven zelf. Ergens halverwege ronde 2 kreeg ik al flinke dorst en ging ik op zoek naar iets drinkbaars. Het bleek precies de bedoeling.
"Ik wil geen feestje waar iedereen de hele dag stil blijft zitten hoor, iedereen kan gewoon zelf pakken wat hij of zij wil."
Anderen volgden mijn voorbeeld. Eens kijken hoor, wie was op dit moment de trotse eigenaar van die lelijke kalkstenen zonnen voor in de tuin? Ah, als het W. niet was! Hij probeerde ze achter een stoel langs om te wisselen voor een pak snoep. Hij deed dat zó overduidelijk en vol in beeld dat niemand er bij stil stond dat hij het stiekem probeerde te doen, zodat er niemand was die er iets van zei. Twee dobbelworpen verder had hij ze al weer terug, het zat hem niet mee.
Dan had je die vreselijke ijklontjesvormpjes die de ronde deden, die moest je ook zien te vermijden. Maar hoe? Ik hield me gedeisd, wat niet veel uitrichtte. Ondertussen zag ik hoe iedereen probeerde in het bezit te komen van mijn pakje nummer 1. Dat was op dat moment nog niet uitgepakt, maar mogelijk wel uitgelekt. Er ontstond een hype rond het pakje, zodanig dat de inhoud straks wel moest tegenvallen. Hopelijk had niemand door dat het inmiddels uitgepakte pakje nummer 2 van mij was. Dat was beoordeeld in de categorie 'lelijke kalkstenen zonnen voor in de tuin' en 'kinky ijsklontjesvormpjes', en iedereen probeerde er van af te geraken.

Vergis je niet, voordat zo'n spel gespeeld is, ben je 2 uur verder. Zorg daarom dat je voldoende drank in huis hebt. De regels werden aangescherpt om er een eind aan de breien. Ik werd eigenaar van een Senseo-koffie-set en een boekje van Fokke en Sukke. Geen verkeerde ruil dacht ik zo. Er was 1 persoon die mijn beide pakjes mee naar huis nam, hoe was het mogelijk!
De lelijke zonnen werden mee terug genomen door degene die ze gebracht had. Er leek een hogere macht aan het werk, ongelijk het leven zelf. Gebruikte Tags: feest